یک نقل قول زیبا

چند روز پیش مشغول انجام کارهای روزمره بودم و مثل همیشه که وسط کار گوشی را هم چک می کنم نگاهی به استوری های دوستانم در اینستاگرام انداختم و با متن دلنشینی رو به رو شدم که خانم فاطمه هدایت زاده_ روان شناس در قالب نقل قول فرستاده بودند . ادامه کار را رها کردم و نشستم چندباری این متن را خواندم . برای من از آن دست متن ها بود که وقتی می خوانی با خودت می گویی : کاش من این متن را نوشته بودم،چرا زودتر نخواندمش؟

به نظرم این نوشته اصلا قابل تفسیر نیست و تنها یک نگاه بسیار شاعرانه و انتزاعی را منعکس می کند.فقط می شود مثل یک  فنجان قهوه ی خوش عطر آن را نوشید و گرم شد.

این متن را اینجا می نویسم تا یادم بماند من هم چنین بینش شاعرانه ای را نسبت به  آدم ها داشتم و دارم اما

نمی دانستم چطور بیانش کنم:

آدم ها هدف نیستند،نمی شود تعیین شان کرد. 

وسیله نیستند،نمی شود از آنها استفاده کرد.

طرح و برنامه نیستند،نمی شود آنها را ریخت.

تصمیم نیستند،نمی شود آنها را گرفت.

دارایی نیستن،نمی شود صاحبشان شد. مال و منال و ملک و املاک نیستند،نمی شود به نام زدشان.

آدم ها قصه اند،روایت می شوند. ما فقط می توانیم بخوانیم شان.

اگر روزی دیدی که از دست آدم ها بسیار دلخوری،به این فکر کن که آدم ها را با چه چیزی اشتباه گرفته ای! آدم ها را بشنو، بخوان، زمزمه شان کن،و فراموش نکن که آنها موسیقی اند

قصه اند،ترانه اند، شعرند…