وبلاگ

امروز قصد داشتم پست دیگری اینجا منتشر کنم،پستی راجع به یکی از موضوعات مورد علاقه ام در روان شناسی، اما همه چیز به شکلی پیش

چند روز پیش مشغول انجام کارهای روزمره بودم و مثل همیشه که وسط کار گوشی را هم چک می کنم نگاهی به استوری های دوستانم

چند روزی ست به شکل جسته گریخته مشغول سرچ راجع به نقد پژوهش های روانشناختی بر روی حیوانات هستم و بعضی از سوالاتم این است

امروز به مناسبت تولد متمم تصمیم گرفتم تمام آنچه در طی این شش سال عضویت با کمک متمم آموختم، بنویسم تا یادم بماند چطور در

چند سال پیش در یکی از درس های روان شناسی رشد جمله ای از نظریه ی رشد روانی -اجتماعی اریکسون خواندیم: بدخیمی رشد از عدم

از مدتها پیش می خواستم راجع به خاطره ی خوبی که دکتر شیوا دولت آبادی برای من ساختند بنویسم اما هر بار مردد می شدم

لنا آندرشون نویسنده ی سوئدی رمان تصرف عدوانی ست که در سال ۲۰۱۳ جایزه ی بهترین رمان سال سوئد را بابت نوشتن این داستان دریافت

در سال های اخیر اصطلاح روان درمانی را بیشتر از گذشته می شنویم حتی اگر خودمان با دنیای روان شناسی سر و کار نداشته باشیم

امروز این جمله را از  کتاب تذکره الاولیا عطار در کانال استاد محمدرضا شفیعی کدکنی خواندم و مثل خیلی از جمله های دیگر این کتاب،

اولین بار با انتشار خبر درگذشتش نام او را شنیدم.  از آن دسته آدم هایی ست که حسرت آشنایی دیرهنگام با او همیشه همراه من